"Αψίδα "Λουκέτι" (ετυμ. από Λουκέτα, όνομα παλαιάς οικογένειας του Κοριλιάνο)
Η αψίδα οροθετεί την είσοδο μιας αυλής και αποτελείται από τρία μονολιθικά στοιχεία από ντόπια πέτρα: ένα τοξοειδές επιστύλιο καλά διατηρημένο και δύο διαβρωμένες δοκούς στήριξης στο κάτω μέρος, σκαλισμένες σε όλη τους την επιφάνεια. Η πλούσια διακόσμηση της πύλης καταλαμβάνει όλη την μπροστινή επιφάνεια καθώς και το εσωτερικό του τόξου.
Στο κέντρο της βρίσκεται εγχάρακτη η ημερομηνία κατασκευής: παρότι το 1497 ανήκει χρονολογικά στην περίοδο της Αναγέννησης, η διακόσμησή του παραπέμπει στις ρωμαϊκές πύλες, λόγω μιας αρθρωτής διάταξης από φύλλα σε κομψό μοντέρνο σχέδιο.
Στη βάση της αριστερής δοκού, δυστυχώς δυσανάγνωστο, βρίσκεται σκαλισμένο ένα θαλάσσιο κήτος που πιθανώς επαναλαμβάνεται στη δεξιά δοκό. Στην εξωτερική παρειά των δοκών αναπαριστώνται αντικείμενα που μοιάζουν περιδέραια, ενώ οι κεντρικές παρειές περιέχουν μια σύνθεση φύλλων ακάνθου, που συνεχίζουν στην τοξοειδή διακόσμηση. Μια σειρά ημιρόμβων συμπληρώνουν τη δοκό.
Και το επιστύλιο παρουσιάζει τρεις ζώνες εκ των οποίων η χαμηλότερη είναι διακοσμημένη με ελαφρά σκαλισμένα τετραγωνάκια, που διακόπτονται από την εγχάρακτη επιγραφή: HODE: DELAUDU.
DONA: GRACIA.
IN CASA: DECOLA: ROBI
(Θεέ μου, δώρισε από ψηλά τη Χάρη σου στην οικογένεια Κόλα Ρόμπι).
Ακολουθούν μια φτερωτή μορφή με σπαθί, άγγελοι που μεταφέρουν ανθρώπους τυλιγμένους σε σεντόνια και, στη συνέχεια, ξαναρχίζει το καρέ μοτίβο.
Η κεντρική ζώνη συνεχίζει με το ανθικό μοτίβο της δοκού.
Η τελευταία δέσμη είναι η πιο πλούσια διακοσμημένη: από τα αριστερά παρατηρούμε έναν σκύλο (σύμβολο αφοσίωσης) που κρατά στο στόμα ένα δαχτυλίδι (ή βέρα), που φαίνεται να κατευθύνεται προς δύο μορφές: έναν άνδρα και μια γυναίκα που κρατούν ένα μεγάλο στεφάνι μέσα στο οποίο είναι χαραγμένο ένα αστέρι με οχτώ ακτίνες (υποστηρίζουν το καλό τους αστέρι). Στο εσωτερικό των τριγώνων του αστεριού παρατηρούμε απεικονίσεις που παραπέμπουν στους μύθους του Αισώπου και του Φαίδρου (οι ηθικές αρχές που πρέπει να τηρούνται για μια ευτυχισμένη ζωή).
Αμέσως μετά το αστέρι υπάρχει ένα ανάγλυφο που αναπαριστά τον Άγιο Γεώργιο έφιππο να σκοτώνει τον δράκο, που είναι δεμένος με λουρί που το κρατά μια γυναίκα με κορόνα. Πάνω από το κεφάλι του αλόγου δυο μορφές σε στάση δέησης.
Στα δεξιά ένα δέντρο, ένα βάζο από το οποίο εξέχει ένα φυτό με μεγάλα φύλλα και δύο πουλιά στα κλαδιά του. Ακόμα δυο πουλιά που διασταυρώνουν τους μακριούς λαιμούς τους και αμέσως μετά ένα μικρότερο. Από κάτω ακόμα δυο πτηνά που πίνουν από τον ίδιο αμφορέα και, τέλος, μια όρνιθα με ένα δαχτυλίδι στο στόμα. Το δεξιό τμήμα καταλαμβάνεται από έναν μακρύ αγκαθωτό μίσχο.
Στην αψίδα διακρίνονται δύο μεταφορικοί γλωσσικοί κώδικες που, αντλώντας ο ένας από τη λατινική παράδοση και ο άλλος από την ανατολική, παραπέμπουν σε μια ηθοπλαστική ερμηνεία: οι νεόνυμφοι καλούνται να οικοδομήσουν μαζί τη ζωή τους και να στηρίξουν τα βάρη της βάσει των κανόνων της καλής συμπεριφοράς και της ηθικής, με την ελπίδα για ένα ευοίωνο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου