Λέτσε (Lecce)

Το Λέτσε είναι η πρωτεύουσα της περιοχής του Σαλέντο. Γενέτειρα του ζωγράφου, Antonio Verrio (1639 - 1707).

Είναι μια από τις ομορφότερες πόλεις της Ιταλίας και έχει συμπεριληφθεί (η μόνη πόλη της Ιταλίας), στον κατάλογο των "Best in Travel 2010" από το Lonely Planet μια πόλη που έπρεπε να επισκεφθούν το 2010, μαζί με άλλες εννέα για την ομορφιά των μνημείων της και του ιστορικού μπαρόκ κέντρου της.

   Έχει ονομαστεί «Αθήνα της Απουλίας» για την κλίση των κατοίκων της προς τις τέχνες, καθώς και «Φλωρεντία του Μπαρόκ», λόγω της αρχιτεκτονικής του 17ου και 18ου αιώνα και των περίτεχνων μνημείων της που οικοδομήθηκαν ή διακοσμήθηκαν την εποχή της ακμής του συγκεκριμένου ρυθμού.

    Το έμβλημα του Lecce απεικονίζει ένα δέντρο Βελανιδιά και ένα λύκο.

Το δέντρο είναι να εκπροσωπεί τα δάση με βελανιδιές στην γή του Ότραντο μέχρι το 1700. Ενώ ο λύκος είναι η σύνδεση με το ρωμαϊκό πολιτισμό. 

     Το ιστορικό κέντρο της περικλείεται από τείχη με 3 εισόδους (πόρτες)

      Την Porta Napoli, την Porta Rudia και την Porta San Biagio.

Παλαιότερα υπήρχαν περισσότερες είσοδοι – πόρτες.

   Η μεσσαπική πόλη του Λέτσε εξελληνίστηκε και γνώρισε τη μεγαλύτερη άνθηση της κατά την Αυτοκρατορική Ρωμαϊκή εποχή, όταν το λιμάνι της (σημερινό San Cadaldo), που είχε ιδρυθεί από τον Αδριανό, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα της Αδριατικής.

Η πόλη λεηλατήθηκε το 549, από τον βασιλιά των Οστρογότθων Τωτίλα αλλά γνώρισε νέα περίοδο ακμής κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Βυζαντινών.

   Κατά την περίοδο των Νορμανδών πήρε τα πρωτεία από το γειτονικό λιμάνι του Υδρούντα σημερινό Ότραντο (Otranto), που ήταν η ευνοούμενη από τούς Βυζαντινούς πόλη της περιοχής.

Το Λέτσε ευνοήθηκε από τους Νορμανδούς, αλλά και απ’ όλους σχεδόν τους μετέπειτα κυρίαρχους, και γλύτωσε από τις θηριωδίες των Τούρκων πειρατών χάρις στις ισχυρές οχυρώσεις που είχαν κατασκευαστεί με εντολή του Ισπανού βασιλιά Κάρολου Ε'.

Εάν επισκεφθείτε το ιστορικό κέντρο του Λέτσε από την πόρτα Ρούντιε ( Porta Rudie)

Το όνομα της το παίρνει από την αρχαία πόλη της οποίας τα λιγοστά ερείπια βρίσκονται 3 χλμ. νοτιοδυτικά από τη σύγχρονη πόλη.

Ο πρώτος ναός που θα συναντήσετε στα δεξιά σας, στην οδό Giuseppe Libertini που ξεκινά από την Πόρτα, είναι η Εκκλησία του Ροζάριου (Chiesa di Rosario 1691), τελευταίο έργο ενός από τους επιφανέστερους αρχιτέκτονες που δούλεψαν στο Λέτσε, του Giuseppe Zimpalo. Η εκκλησία έχει σχήμα εγγεγραμμένου σταυρού με τρούλο και εντυπωσιακή διακόσμη­ση στην πρόσοψη.

Συνεχίζοντας προς την κεντρική πλατεία (ανατολικά) θα περάσετε από τις εκκλησίες της Σάντα Αννα και Σάντα Τερέζα.

Εάν επισκεφθείτε το ιστορικό κέντρο του Λέτσε από την πόρτα Νάπολη (Porta Napoli)

Αρχικά πριν από την είσοδο στο κέντρο της λεωφόρου των σπουδαστών (εδώ βρίσκονται τα πανεπιστήμια της Πόλης) παρατηρούμε τον Οβελίσκο (obelisco), που κατασκευάστηκε το 1822 πάνω σε σχέδιο του Luigi Cipolla, από τον Σαλεντίνο γλύπτη Vito Carluccio προς τιμή του Φερδινάνδου των Βουρβόνων.

Ο οβελίσκος είναι διακοσμημένος και στις τέσσερις προσόψεις του, μεταξύ των οποίων χαμηλά παρατηρούμε ένα δελφίνι που δαγκώνει έναν τούρκο. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να θυμίζει την αντίσταση των κατοίκων της Γής του Ότραντο κατά των Τούρκων.

Λέγεται ότι συνέβη ένα περίεργο επεισόδιο. Ότι αρχικά τον Οβελίσκο ο γλύπτης τον χρωμάτισε στο χρώμα του μαύρου για να δείχνει μαρμάρινος,  αλλά η πρώτη βροχή εξαφάνισε κάθε ίχνος του χρώματος.

Συνεχίζοντας αντικρίζουμε την πόρτα Νάπολη. Ονομάστηκε έτσι επειδή ο δρόμος που θεωρητικά παίρνετε κατά μήκος του τόξου οδηγεί στη Νάπολη.

Είναι χαρακτηριστική αρχιτεκτονική μπαρόκ και έχει κατασκευαστεί από την τοπική πέτρα Λετζέζε.

Είναι μια αψίδα θριάμβου που κτίστηκε προς τιμή του Ισπανού βασιλιά του Κάρολου Ε΄ το 1548 γι’ αυτό επάνω στο κέντρο έχει το αυτοκρατορικό οικόσημο των Αψβούργων του Καρόλου.

Τα όπλα και οι πανοπλίες και η επιγραφή φτιάχτηκαν για να υμνήσουν τον βασιλιά Κάρολο Ε΄  για την στρατιωτική βοήθεια που παρείχε στην περιοχή κατά των Τούρκων εισβολέων. 

Ένας μύθος λέει ότι τα λείψανα του San Giusto προστάτη της πόλης (μαζί με τους Αγίους  Ορόντζο και Φορτουνάτο) βρίσκονται κάτω από αυτή τη πόρτα για την προστασία της.

Η αποκατάσταση του μνημείου ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2009.

 

Μνημεία του Ιστορικού κέντρου του Λέτσε.

ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ (Duomo)

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ, είναι διακοσμημένη με τα αγάλματα, των Αγίων Πέτρου και Παύλου, και των επισκόπων Αγίου Τζενάρο και Αγίου Λουδοβίκου.

ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ (Duomo) ένα από τα πιο όμορφα κτίρια στην Ιταλία, αρχικά χτίστηκε το 1144, στη συνέχεια το 1230 και μετά από ενέργειες  του επισκόπου του Λέτσε Luigi Pappacoda, ο καθεδρικός ναός ανακαινίστηκε πλήρως μεταξύ των ετών 1659 - 1670 με μπαρόκ προσθήκες από τον Giuseppe Zimbalo .

Ο Ναός χωρίζεται σε τρία κλίτη,

Στην πύλη επάνω βρίσκεται το άγαλμα του Αγίου Οράτιου (San oronzo) ενώ κάτω από δύο κόγχες τα αγάλματα των αγίων San Giusto και San Fortunato προστάτες του Λέτσε.

Στο όμορφο εσωτερικό του περιέχει πάνω από 12 παρεκκλήσια του 17^ου αιώνα.

Στα δεξιά από την αγία τράπεζα υπάρχει τοιχογραφία με τη μορφή του πολιούχου Σαντ΄Οροντσο, έργο του γνωστότερου ζωγράφου της περιόδου του Μπαρόκ στο Λέτσε Τζοβάνι-Αντρέα Κόπολα. Ο καθεδρικός ναός έχει μια κρύπτη του 12^ου αιώνα.

ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ (Palazzo Vescovile) με το χαρακτηριστικό περιστύλιο της εισόδου του, χτίστηκε το 1420-1438, ανοικοδομήθηκε το 1632 και επισκευάστηκε τον 18^ο αιώνα.

ΙΕΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟ (Seminario) στην δεξιά πλευρά του Duomo, χτίστηκε μεταξύ 1694 και 1710 σε σχέδια του Giuseppe Cino.

ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ (72 μέτρα) χωρίζεται σε 5 ορόφους, χτίστηκε μεταξύ 1661 και 1682 από τον Giuseppe Zimpalo, πιστεύεται ότι είναι το 17ο ψηλότερο καμπαναριό στην Ευρώπη. Από την κορυφή του μπορείτε να δείτε την Αδριατική θάλασσα και, ιδιαίτερα όταν έχει καθαρή ατμόσφαιρα ακόμα και τα βουνά της Αλβανίας

ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Η εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Ειρήνη που ήταν πολιούχος και προστάτιδα της πόλης μέχρι το 1656. Μετά προστάτης είναι ο Άγιος Οράτιος (Sαντ Ορόντζο).

Χτίστηκε το 1591 και σχεδιάστηκε από τον Francesco Grimaldi.

Στη μέση παρατηρούμε το έμβλημα της πόλης (βελανιδιά & λύκος) και πιο ψηλά είναι μια ελληνική επιγραφή αφιερωμένη στην Αγία Ειρήνη "Ειρήνη παρθένες et μάρτυρες."

Η εκκλησία μπορεί να ονομαστεί μια πραγματική γκαλερί τέχνης, γιατί στεγάζει πολλά ανεκτίμητα έργα ζωγραφικής.

ΡΩΜΑΪΚΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ

Το 1938 κατά τη διάρκεια της κατασκευής του κτιρίου της Τράπεζας της Ιταλίας ανακαλύφθηκε το μοναδικό στην Απουλία ρωμαϊκό θέατρο.

Την περίοδο του φασισμού στο πλαίσιο της προσπάθειας του Μουσολίνι να συνδέσει τον εαυτό του με την μεγαλοσύνη της Αρχαίας Ρώμης εδόθη εντολή αμέσως να αρχίσουν οι ανασκαφές που διήρκεσαν μέχρι το 1940 από τον αρχαιολόγο του Σαλέντο (Salento), Cosimo De Giorgi

Προς το παρόν βλέπουμε μόνο το ένα τρίτο του συνόλου,  διότι το υπόλοιπο εξακολουθεί να είναι κρυμμένο κάτω από την πλατεία Sant'Oronzo.

Το σωζόμενο τμήμα του χωρητικότητας 25.000 θεατών ρωμαϊκού αμφιθεάτρου του 1^ου αιώνα π.Χ. επί Τραϊανού από το οποίο σώζονται 12 πλήρεις σειρές καθισμάτων. Παρατηρούμε ότι η χαμηλότερες σειρές των καθισμάτων, είναι εν μέρει λαξευμένες στο βράχο.

ΚΙΟΝΑΣ του Αγίου Οράτιου (Σαντ΄Ορόντζο)

Ο κίονας ύψους 29 μέτρων (Δώρο από το Μπρίντιζι) που χρησίμευε κάποτε για να σηματοδοτεί το τέλος της Αππίας Οδού.

Στην κορυφή του είναι το χάλκινο άγαλμα του πρώτου επισκόπου της πόλης και πολιούχου Άγιου Οράτιου (Σαντ΄Οροντσο), που κοιτάει προς τα κάτω τους κατοίκους του Λέτσε, που φέρεται να τους έχει σώσει από την πανούκλα που ξέσπασε στην πόλη το 1656 σκοτώνοντας χιλιάδες κατοίκους.

Ο Άγιος Ορόντσο  διορίστηκε επίσκοπος του Λέτσε από τον Απόστολο Παύλο που υπήρξε μαθητής του το 54 μ.χ. και που είχε μαρτυρικό θάνατο κατά τη διάρκεια των διώξεων του Νέρωνα το 66 ή το 68 μ.Χ. 

ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ του ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ (San Marco)

Το εκκλησάκι του Ευαγγελιστή Μάρκου (San Marco) χρονολογείται περίπου στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα και παρατηρούμε το λιοντάρι (που σύμφωνα με μία παράδοση είχε θεραπεύσει ο ίδιος). Χτίστηκε από τους Βενετούς για να χαρακτηρίσει τις σχέσεις μεταξύ των Γαληνοτάτης  και Λέτσε. Η εκκλησία είναι σήμερα το κέντρο της Εθνικής Ένωσης των στρατιωτών και των Βετεράνων.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ (Santa Maria delle Grazie)

Απέναντι βρίσκεται η μπαρόκ εκκλησία της Santa Maria delle Grazie, πίσω από την οποία βρίσκεται το κάστρο του 16 αιώνα.  Η εξωτερική οχύρωση του, είναι περίπου 1 χιλιόμετρο και χτίστηκε από τον Κάρολο Ε’  για να χρησιμοποιηθεί σαν στρατιωτική εγκατάσταση.

ΚΤΙΡΙΟ Sedile

είναι το μεγάλο κτίριο που χτίστηκε το 1592 και χρησιμοποιήθηκε για την εγκατάσταση και την λειτουργία του τοπικού συμβουλίου μέχρι 1852. 

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ( Chiesa di Santa Croce ).

Το εντυπωσιακό ιερό μπαρόκ στολίδι του Λέτσε.

Η οικοδόμηση της άρχισε το 1353 όταν ο WALTER BRIENNE ή ΔΟΥΚΑΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (η πόρτα του Δούκα των Αθηνών στο  Palazzo Vecchio)  είχε ιδρύσει ήδη το μοναστήρι το 14ο αιώνα, αλλά στα μέσα του 16ου αιώνα, αποφάσισε να μετατρέψει την περιοχή σε ένα μνημειακό χώρο.

Για να βρεί τότε το οικόπεδο επίταξε τον χώρο που ήταν σπίτια των Εβραίων που είχαν εκδιωχθεί από την πόλη το 1510  αλλά η κατασκευή του διακόπηκε σχεδόν αμέσως λόγω του αιφνίδιου θανάτου  του.

Το 1549 ξεκινάει πάλι η οικοδόμηση με την βοήθεια των σημαντοκότερων αρχιτεκτόνων της εποχής εκείνης του Σαλέντο Gabriele Riccardi, Giuseppe Zimbalo και Cesare Πέννα

Το έργο ολοκληρώθηκε σε ένα αιώνα το 1679.

Το 1606, ο Francesco Zimbalo αναλαμβάνει την υλοποίηση της κυρίας εισόδου με τα 2 ζεύγη κορινθιακούς κίονες και στην κορυφή το οικόσημο του Φιλίππου Γ΄ της Ισπανίας.

Τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό είναι ορατές επεμβάσεις όλων των σημαντικών αρχιτεκτόνων που εργάστηκαν στην πόλη και δημιούργησαν μια τοπική εκδοχή του Μπαρόκ (Barocco Lecesse).

Η ιδιαίτερα εντυπωσιακή πρόσοψη διακοσμείται με μικρούς διπλούς κίονες, κίονες που έχουν κιονόκρανα με μορφές ανθρώπων και ζώων, μεγάλο ρόδακα και μικρούς άτλαντες πλαισιώνεται από κόγχες με αγάλματα του San Benedetto και του San Celestino (της πίστης και της φιλανθρωπίας)και επάνω αριστερά το άγαλμα δεξιά της MΑΡΙΑ D' ΕNGHIEN και του BRIENNE ή ΔΟΥΚΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ αριστερά.

Το ίδιο εντυπωσιακό είναι και το εσωτερικό της εκκλησίας με τους περίτεχνους κίονες, τα 14 παρεκκλήσια, τα αγάλματα και τις γύψινες διακοσμήσεις.