Πλατεία του Αι Νικόλα
Ο χώρος της πλατείας, ακόμη επιστρωμένος με αρχαίες πλάκες σκληρού ασβεστόλιθου, καταλαμβάνεται από μια διακοσμητική βρύση, έργο του αρχιτέκτονα Σισίνι, και από μια κολόνα που φτιάχτηκε το 1848 με ντόπια πέτρα και αναστηλώθηκε το 1948, όπως πιστοποιεί η εγχάρακτη επιγραφή στη βάση της.
Στην κορυφή της κολόνας υπάρχει ένα άγαλμα της Παναγίας της Χάριτος του 17ου αιώνα, που θεωρείται πως προέρχεται από μια παλιά εκκλησία εκτός των τειχών, αφιερωμένη στην Παναγία ντέλε Ποτσέλε (των πηγαδιών).
Στον περίχωρο, δέσποζε ως τη δεκαετία του ’20 ένα αρχαίο παρεκκλήσι που ήταν αφιερωμένο στην Παναγία Ασούντα (Παναγία που ανελήφθη).
Στις 18 Νοεμβρίου 1868 η τοπική διοίκηση ζήτησε την κατεδάφισή του επικαλούμενη λόγους δημόσιας υγείας και την ανάγκη διεύρυνσης της πλατείας.
Οι διαξιφισμοί μεταξύ της Κοινότητας και της Αδελφότητας στην οποία ανήκε το παρεκκλήσι, διήρκεσαν δεκαετίες και μόνο στις 5 Ιουλίου 1926 αποφασίστηκε η κατεδάφισή του.
Σύμφωνα με την παράδοση, το παρεκκλήσι είχε χτιστεί στα ερείπια ενός αρχαίου ναού αφιερωμένου στη θεά Βέστα. Μια εγχάρακτη επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα στον τοίχο της εκκλησίας παραπέμπει, στην αριστερή της πλευρά, στην παράδοση που για 600 χρόνια ήθελε αυτόν το ναό να είναι αφιερωμένος στη λατρεία της θεάς Βέστα, ως το 43 μ.Χ. όταν αφιερώθηκε στο Φιλεύσπλαχνο Χριστό. Στο δεξιό της μέρος, αναφέρεται πως μέχρι το 1641 υπήρξε έδρα της Αδελφότητας της Παναγίας Αμώμου.
Γύρω στο 1650, επ’ ευκαιρίας ορισμένων παρεμβάσεων αναπαλαίωσης, κάτω από μια πλάκα βρέθηκε ένα μεταλλικό αγγείο σε σχήμα λυχνίας λαδιού. Κατά την παράδοση, η λυχνία που ήταν ακόμα αναμμένη, έσβησε σε επαφή με τον αέρα. Για το λόγο αυτό η πλάκα επονομάστηκε «Λινάτσι» και βρίσκεται σήμερα εντοιχισμένη στον αριθμό 8 της πλατείας.
Άλλες πηγές αναφέρουν πως πρόκειται για μια πλάκα που παραπέμπει σε αρχαίες λατρείες. Πράγματι, αναπαριστώνται μια σκάλα και ένα χέρι που κρατά ένα αντικείμενο που μοιάζει με λυχνία, ενώ, αν το παρατηρήσει κανείς καλά, πρόκειται για ένα χάρακα.
Ως εκ τούτου, εικάζεται πως πρόκειται για αναμνηστική πλάκα που παραπέμπει σε μια τέχνη που χρησιμοποιούσε το χάρακα και το μέτρο σαν βασικά της εργαλεία. Το στοιχείο αυτό, με τη σειρά του, υποδηλώνει έναν πιθανό σύνδεσμο λατόμων και οικοδόμων.
Μερικοί, επίσης, πιστεύουν σε μια πιθανή συμβολική σημασία της, σχετική με τους Καρμπονάρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου